تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز پس از حضور مجدد خود در سطح اول فوتبال کشور، شور و هیجان خاصی به فضای ورزشی کشور بخشید و این شور و هیجان تا جایی بود که در نظرسنجی ها نیز عنوان پرشورترین ها به حق به هواداران تراکتورسازی رسید. هیجان فوتبال پشت جعبه جادویی و نقش ویژه گزارشگران اما […]
تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز پس از حضور مجدد خود در سطح اول فوتبال کشور، شور و هیجان خاصی به فضای ورزشی کشور بخشید و این شور و هیجان تا جایی بود که در نظرسنجی ها نیز عنوان پرشورترین ها به حق به هواداران تراکتورسازی رسید.
هیجان فوتبال پشت جعبه جادویی و نقش ویژه گزارشگران
اما این هیجان تنها به فضای استادیوم محدود نشده و حتی کسانی که به هر دلیلی نمی توانند به محل ورزشگاه برسانند در پشت تلویزیون نیز با هیجان خاصی بازی های این تیم محبوب آذربایجان را دنبال می کنند.
بدیهی است که تماشای بازی فوتبال پشت جعبه جادویی با تماشای آن در محل ورزشگاه تفاوت هایی دارد و هیجان محل ورزشگاه در پشت تلویزیون کمتر ملموس است.
اما انتقال حساسیت یک بازی مهیج مخصوصا بازی های تیم پرطرفداری مثل تراکتورسازی با وجود گزارشگری مجرب ممکن است که در فوتبال کشور و تبریز هم نمونه های آن موجود است.
همانطوری که چند سالی است که مرسوم شده؛ بازی های سرخابی های تهران به گزارشگران مجرب که توانمندی خاصی در ایجاد هیجان در حین گزارش دارند؛ سپرده می شود و حتی زمانی که بازی در مستطیل سبز هم کسل کننده باشد؛ شورآفرینی گزارشگر با گریز زدن به حواشی گوناگون حوصله بیننده را سر نمی برد.
از خاطرات شیرین معصومیان تا ظهور نسل جوان گزارشگران تبریزی
در سال های نه چندان، دور فوتبال تبریز شاهد فعالیت گزارشگر باتجربه و کاربلدی بود که گزارش های او با هیجان خاص و ادبیات منحصر به فرد همراه بود؛ این گزارشگر خاطره انگیز کسی نبود جز سید رضا معصومیان که خاطرات زیادی را در ذهن بینندگان فوتبالی تبریزی ایجاد کرده است.
اما بعد از حضور مجدد سرخ پوشان تبریزی در لیگ برتر، شاهد حضور گزارشگران جوان در سیمای استانی بودیم که مجتبی ساعی سرشناس ترین آنها بود که با گزارش های مهیج خود، بیننده تلویزیونی مسابقات فوتبال تراکتور را سر ذوق آورد.
گزارش های شورانگیز و اغلب بی طرفانه این گزارشگر جوان، مورد استقبال زیاد هواداران قرار گرفته و محبوبیت این گزارشگر با محبوبیت تراکتورسازان عجین شد.
اما رفته رفته بر تعداد گزارشگران جوان افزوده شد و افرادی چون خمیرگیر، وحدت پناهی و وطن پرست نیز به صف گزارشگران بازی های تراکتورسازی پیوستند که اغلب یکی در میان نوبت به هر یک می رسد اما هیچ کدام نتوانستند گزارش های به جذابیت ساعی را از دید بینندگان تلویزیونی داشته باشند لذا معمولا گزارش بازی های مهم تراکتورسازی به این گزارشگر جوان می رسید.
انتظار پرشورها از شبکه سهند
اما علاوه بر این مسائل، همواره انتقادهای متعددی به هر یک از گزارشگران وارد می شد از جمله اینکه بی طرفی های مطلق یا گزارش های کند و بی هیجان هر یک از آنها، بین هواداران مورد بحث بود.
یکی از این مواردی که در روزهای اخیر پای انتقادات را به فضای مجازی کشاند؛ انتقاد های اغلب هواداران تراکتورسازی از نحوه گزارشگری میلاد وطن پرست در بازی اخیر تراکتورسازی و راه آهن بود که با واکنش وی و طرفدارانش در گروه های اجتماعی مواجه شد.
گزارش سرد و بی رمق وی، سردی بازی تراکتور را بیش از پیش کرده بود و حتی این گزارشگر در صحنه های حساس روی دروازه دو تیم نیز واکنش خاصی نداشته و با ریتم یکنواخت خود، هر بیننده ای را کلافه می کرد که بلافاصله بعد از پایان بازی با اعتراض کاربران اینترنتی روبرو شده و از صدا و سیما خواستار توجه به نظرات هواداران در انتخاب گزارشگران بازی های تراکتورسازی شدند.
یکی از کاربران شبکه های اجتماعی در همان شب، با اعتراض به نحوه گزارش بی روح وطن پرست، توجه این گزارشگر جوان را به سبک گزارش های مجتبی ساعی و مزدک میرزایی حتی در دقایق کلافه کننده بازی، جلب کرده بود که البته بی حاشیه نیز نبود.
فارغ از این انتقادات و واکنش های آن، هدف به هیجان درآوردن بیننده تلویزیونی است که بتواند حتی در مواقعی که بازی سردی از تیم خود مشاهده می کند؛ از وقت گذاشتن پای تلویزیون ابراز پشیمانی نکند و این مهم بر عهده گزارشگر بازی است که با ایجاد هیجان در بیینده، گزارش جذابی را به نمایش بگذارد.
انتظار از صدا و سیما هم این است که نسبت به اینگونه مسائل که هیچگاه از دید بیننده دور نمی ماند؛ ارزیابی دقیقی داشته باشد و نظر و خواست بینندگان خود را بر گزینش های غیر کارشناسانه ترجیح ندهد.
