نقش مردم در نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تشکیل تاکنون، نقشی واقعی و کاملا موثر بوده و شاهد مثال این نقش، برگزاری سی و چند انتخابات از ابتدا تاکنون است. انتخاباتی که هر کدام به مثابه یک رفراندوم برای اصل نظام بوده اند. عدد و رقم و نسبت و تناسبی که در ینگه دنیا […]
نقش مردم در نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تشکیل تاکنون، نقشی واقعی و کاملا موثر بوده و شاهد مثال این نقش، برگزاری سی و چند انتخابات از ابتدا تاکنون است. انتخاباتی که هر کدام به مثابه یک رفراندوم برای اصل نظام بوده اند. عدد و رقم و نسبت و تناسبی که در ینگه دنیا نیز سابقه ندارد چه رسد به کشورهای اطراف ما در منطقه که آن را در خواب خود نیز ندیده اند.
نقطه اوج این انتخابات توسط مردم در سال ۸۸ و در انتخابات ریاست جمهوری دهم رقم خورد و مردم با حضور ۸۵ درصدی خود حماسه ای بی نظیر در تاریخ دنیا رقم زدند و به قول آن پیر مراد که فرمود تمام آرای مردم قبل از اینکه به سبد منتخبین وارد شود اول به سبد نظام ریخته شد و مردم ابتدا به ساکن، پایبندی خود را به اصول و آرمانهای انقلاب ثابت کردند.
متاسفانه حلاوت این انتخابات توسط چند فتنه گر و شورش آنها علیه جمهوریت به کام مردم زهر شد و حضوری که می رفت فتح الفتوح انقلاب باشد توسط چند عروسک خیمه شب بازی به یاس تبدیل شد. عروسکهایی که عروسک گردان آنها خارج از مرزهای ایران و در آن سوی دنیا دست صهیونیستها و افرادی نظیر مایکل لدینها و … بود. در این میان این فتنه گران با عدم تمکین خود به قواعد بازی که خود قبول کرده بودند باعث لکه دار شدن حیثیت نظام، توهین به شعائر دینی، ریخته شدن خون تعدادی از جوانان این مرز و بوم، تخریب اموال عمومی و معطل ماندن کشور به جهت آشوبهایی که اینان مسبب اصلی آن بودند، شدند و در مقابل این همه طغیان حاضر به عذرخواهی ساده از مردم نیز نشدند.
حکم تمام این آسیب ها در شرع و قانون مشخص بود و اگر دادگاهی عادل تشکیل می شد بایستی حد تمام اینها بر آنها جاری میشد. شورای عالی امنیت ملی در آن موسم تشکیل شد و جان اینان را نجات داد و با اشارات امیر قافله صبر و بصیرت حکم شان حصر در منزل شخصی آنها با تمام امکانات رفاهی تعیین گردید. حال بماند که “و ما ادراک ما البیت ؟”
طی دو سال اخیر با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید جریانی در کشور خواستار رفع حصر برای اینان شده است. البته آنچه از فحوای کلام این جریان بر می آید این است که این دنباله های تفکر لیبرال دموکراسی در داخل کشور نه برای خیرخواهی که برای پروژه اسطوره سازی خود می خواهند این بخت برگشته ها را به مسلخ ببرند. چه در صورت تشکیل دادگاه با رعایت تمام قواعد حاکم بر آن حکمی جز … از آن بیرون نخواهد آمد. اینان با دمیدن در کوره رفع حصر به بهانه های مختلف، دوباره در مقابل قانون صف آرایی کرده و قبح این مسئله قانونی را فدای امیال حذبی و دنیوی خود می کنند .
اخیرا جلسه ای به نام مجمع عمومی انجمن اسلامی معلمان در دانشگاه تبریز برگزار شده و در آن دوباره همین هتاکی ها علیه نظام انجام گرفته و این مسئله در آن طرح شده است.
تفاوت این طرح با دفعات گذشته در این است که این بار مسئول کشوری انجمن کذایی در کمال وقاحت از طرح آن پیش ارکان دولت سخن رانده و در کمال پررویی آن را خواسته صنفی معلمان ، این قشری که رسالتی پیامبرگونه دارد مطرح می کند. ما که ندانستیم سنخیت ۷۶ نفر حاضر از کل استان با قاطبه معلمان شریف و زحمت کش چگونه است.
البته ساختارشکنی این تشکل در تبریز مسبوق به سابقه است. هنوز جنجال ۲ خرداد ۹۳ تبریز در تبریز از اذهان مردم انقلابی تبریز پاک نشده و یادمان نرفته که فرماندار اسبق تبریز چه یورشها که علیه قانون نکرد .
در این بین چند سوال برای نگارنده حادث شده که امیدواریم بتوانیم جواب آن را از مسئولین ذیربط دریافت داریم . البته این مطالبه تا زمان گرفتن جواب قانع کننده برای افکار عمومی محفوظ هست :
۱ ـ مسئول تشکل هدف اولیه این مجموعه را حضور در انتخابات و کار انتخاباتی معرفی می کند. علیرغم تاکیدات مکرر معاون محترم سیاسی امنیتی استانداری آذربایجانشرقی جناب آقای دکتر شبستری مبنی بر عدم حضور مجریان انتخابات در تشکلهای سیاسی، افراد متعددی از بدنه دولت در سطح فرماندار و معاون فرماندار و بخشدار در این محمل شرکت کرده ، کاندید شده و انتخاب شده اند. البته این حضور در محافل سیاسی در دولت تدبیر و امید مسبوق به سابقه است. حال باید نشست و دید واکنش استانداری به این قضیه چگونه خواهد بود. فانتظرو انی معکم من المنتظرین.
۲ ـ بنده هر چه فکر کردم نتوانستم سنخیت این انتخابات با دانشگاه تبریز را درک کنم. نه دانشجو هستند، نه استاد دانشگاه و نه رییس محترم دانشگاه تبریز علقه و ارتباطی از لحاظ سابقه کاری با طیف محترم معلمان دارد مگر تعلقات حزبی و گروهی. از آن تعجب برانگیزتر نشستن شخص رییس دانشگاه از ابتدا تا انتهای مراسم حتی زمان رای گیری هست. احتمالا ایشان نیز در وقت غیراداری در این مراسم حاضر شده اند البته اگر بتوان ساعت ۱۰ صبح را وقت غیر اداری نامید. شایان ذکر است که آموزش و پرورش استان هیچگونه همکاری با اجرائیات این تشکل نکرد و سبب افتادن زحمت مکان این مراسم به دوش دانشگاه تبریز همین نکته بود و چه ناله ها که از آموزش و پرورش استان در این مراسم سرندادند.
۳ ـ اعضای انجمن اسلامی دانشجویان در دانشگاههای تبریز هم که پای ثابت تمام مراسمات اصلاح طلبی استان هستند. از افطاری بگیر تا انتخابات انجمن معلمان. در جلسه ای که از حضور رسانه ها ممانعت به عمل آمد ، اینان کجای قضیه بوده اند الله اعلم.
مطالبه این است که دانشگاه نباید جولانگاه احزاب و جریانات سیاسی باشد هرچند در این مراسم ساحت دانشگاه به این برچسب آلوده شد ، زین پس انتظار میرود دیگر شاهد این چنین مواردی در محیط مقدس علم و دانش نباشیم .
از سیستم قضایی و دادستان محترم نیز انتظار میرود به عنوان مدعی العموم در این فقره ورود کرده و با بررسی تمام جوانب امر اجازه قانون شکنی و قبح زدایی از این درخواست غیرقانونی را ندهد.
