ضرورت های ایجابی فقدان همزمان مقامات ارشد آذربایجان شرقی
ضرورت های ایجابی فقدان همزمان مقامات ارشد آذربایجان شرقی
منش پدرانه و رویکردهای مستمر بی تکلف و صمیمی آیت الله محمد علی آل هاشم در برخورد با طیف های مختلف مردم استان در مقام نه فقط « امام جمعه » بلکه در واقع «امام تمام ایام » الگوی متمایزی به وجود آورده است و گویی استاندار فقید جوان نیز به تاسی از این روش شاکله ی اولین تجربه ی بزرگ مدیریتی خود را در این منصب بنا نهاده بود ...

اویاقلیق- ابوالفضل وصالی: سانحه ی دلخراش بالگرد حامل رئیس جمهور و هیئت همراه که جملگی صرفنظر از نتیجه ی عملکرد آنان در مسوولیت های خطیر اجتماعی که قضاوت بر مراتب آن با مردم است، صادقانه بر حسب باورها و ظرفیت های مدیریتی خود کمر همت بر خدمت و رفع مشکلات عدیده ی ملت و مملکت در چارچوب سیاست ها و بایدهای مورد تاکید نظام بسته بودند، به قدری تالم بر انگیز بود که به لحاظ عاطفی و انسانی همگان را متاثر و منقلب ساخت بطوریکه حتی برخی کشورهای غیر همسو و متخاصم نیز ولو بر اساس عرف دیپلماتیک بر مصیبت آن ابراز هم دردی کردند.

در این راستا ضایعه ی فقدان مقامات ارشد استان، چه استاندار جوان آذربایجان شرقی که در مدت اندک تصدی مسوولیت خود حداقل مواضع صریح و جدی برای به حرکت در آوردن چرخ های پیشرفت منطقه در پیش گرفته بود و لاجرم باید همین ملاک را مبنای داوری عملکرد و نیت مدیریتی وی قرار داد و به ویژه حضرت آیت الله محمد علی آل هاشم که رویکردهای پدرانه و منش مردم مدارانه ی منحصر به فرد او طی سال های مسوولیت در حق تمام اقشار و آحاد زبانزد عموم بود و قطعٱ جای خالی ایشان به واسطه ی این ویژگی ها بطور مضاعف احساس می شود، برای مردمان این دیار دردناک تر است.

اگرچه بلافاصله جایگزین های موقت برای تمام مقامات شهید خدمت این سانحه تعیین گردیده است اما در حال حاضر نبود همزمان امام جمعه و استاندار استان آذربایجان شرقی که اتفاقٱ هردوی آنان به شدت پیگیر مطالبات منطقه خصوصٱ وعده های رئیس جمهور در سفرهای اخیر استانی بودند و چه بسی موارد خاص آن در اثناء و فرصت مغتنم این سفر کوتاه نیز در اولویت گفتگوهای فی‌مابین بوده است، ایجاب می کند برای تعیین جانشینان شایسته جهت این منصوبان حکومتی مبادرت شود.

باید در نظر داشت منش پدرانه و رویکردهای مستمر بی تکلف و صمیمی آیت الله محمد علی آل هاشم در برخورد با طیف های مختلف مردم استان در مقام نه فقط « امام جمعه » بلکه در واقع «امام تمام ایام » الگوی متمایزی به وجود آورده است و گویی استاندار فقید جوان نیز به تاسی از این روش شاکله ی اولین تجربه ی بزرگ مدیریتی خود را در این منصب بنا نهاده بود، الزام می کند در انتصاب جانشینان آنان به اصل استمرار خصوصیات مدیریتی فوق توجه وافی و جدی شود و اخلاف منصوب نیز با تعهد بر پیروی از این الگو و درک فانی بودن مسوولیت ها ، خود را با عبرت از چنین سوانحی که هر لحظه اتفاقات مشابه آن بر هر کسی قابل رخ دادن است ، وقف خدمت ماندگار بر مردم نمایند، نه احیانٱ دستاویزی بر روش های منفور جناحی و باندی و سودجویی های خسارت بار دنیوی که متاسفانه موارد آن کم و بیش مشاهده می شود.

🔹و استعاره ای از شعری نغز که در چنین رویدادهایی خصوصٱ برای آنانکه فرصت مسوولیت اجتماعی را بر هر طریقی به پایان می برند به غایت پر مسماست :

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

۱۴۰۳/۳/۲