یک تاکتیک قدیمی در تیم ملی والیبال ایران جا افتاده بود که به عنوان یکی از نقاط ضغف ولاسکو همیشه یاد می شد و آن دو تعویضه بود. ولاسکو با این دو تعویضه هایش همیشه تیم را به باخت نزدیک تر می کرد و خودش اشکالش را قبول داشت اما معتقد بود تمام تاکتیک های […]
یک تاکتیک قدیمی در تیم ملی والیبال ایران جا افتاده بود که به عنوان یکی از نقاط ضغف ولاسکو همیشه یاد می شد و آن دو تعویضه بود. ولاسکو
با این دو تعویضه هایش همیشه تیم را به باخت نزدیک تر می کرد و خودش اشکالش را قبول داشت اما معتقد بود تمام تاکتیک های والیبال ریسک است و احتمال دارد جواب هم ندهد.
کواچ با ورودش به تیم ملی ایران این عادت را رفته رفته تغییر داد و به جای اینکه پاسور را جای پشت خط زن بیاورد پاسور را با پاسور تعویض می کند. مهدوی هر وقت به زمین آمد مثل یک دفاع کنار مطئمن کار کرد و عملکردش خوب بود، آنقدر خوب بود که کواچ تصمیمش بر این شد تا به جای اینکه غفور را به میدان بفرستد ولی پاسور نداشته باشد مهدوی را جایگزین معروف می کند و همان موفقیت را به دست می آورد.
مهدوی نشان داد که از نظر تکنیک پنجه و مهندسی پاسوری اختلاف زیادی با معروف دارد و می تواند پاسور دوم باشد اما به عنوان بازیکن رزرو همیشه خوب بوده است. او در امتیازاتی که به میدان آمد خوب دفاع کرد، خوب توپ گرفت اما نتوانست کیفیتی حتی نزدیک به معروف را در پاسوری ارائه دهد و عادت مرتکب شدن به خطای پنجه دو ضرب را در بازی لهستان هم به جا آورد. به هر حال این تغییر کلی در استراتژی تاکتیکی تیم ملی جواب داد و نقطه ضعف ولاسکو به نقطه قوت کواچ تبدیل شد.
