اکبر قاسمی کارشناس روانشناسی اظهار کرد: دوران تولد تا سه سالگی مرحله الگوگیری محسوب می‌شود و از آنجایی که مهد کودک پایه گذار ارزش‌ها و فرهنگ‌ها و مسایل تربیتی است سپردن کودک در این دوره می‌تواند سرمنشاء بروز مشکلاتی در بزرگسالی شود، چون مربیان مهد نمی‌توانند تمام ملزومات عاطفی و روحی کودک را تامین کرده […]
اکبر قاسمی کارشناس روانشناسی اظهار کرد: دوران تولد تا سه سالگی مرحله الگوگیری محسوب می‌شود و از آنجایی که مهد کودک پایه گذار ارزش‌ها و فرهنگ‌ها و مسایل تربیتی است سپردن کودک در این دوره می‌تواند سرمنشاء بروز مشکلاتی در بزرگسالی شود، چون مربیان مهد نمی‌توانند تمام ملزومات عاطفی و روحی کودک را تامین کرده و رشد روانی او را تکمیل کند.
این کارشناس ادامه داد: قبل از سه سالگی دلبستگی مادر و کودک از اهمیت بالایی برخوردار بوده و شبیه دلبستگی در بزرگسالی نیست، این نوع از دلبستگی تنها با صحبت و دیدار رفع نمی‌شود و باید همراه با چسبندگی، در آغوش کشیدن و لمس کردن مادر باشد؛ در واقع کودک تا سه سالگی مادر را یکی از اجزای خود می‌داند و جدا شدن به مدت طولانی برایش بسیار آسیب‌زا خواهد بود، از این رو جدایی از مادر باید به تدریج و به مرور زمان باشد.
وی افزود: از مهمترین پیامدهای منفی سپردن کودک به مهد قبل از سه سالگی دوگانگی تربیتی است که زمینه‌ساز ایجاد شکاف بین آنها با والدین می‌شود، چون سالهای اولیه تولد مرحله الگوگیری بوده و احتمال اینکه ارزش‌ها و شیوه‌های تربیتی و رفتاری مربی مهد و مادر شبیه به هم باشد کم است، در نتیجه کودک دچار دوگانگی شخصیتی شده و ممکن است در آینده درگیر اختلالات روحی و روانی شود، به همین خاطر بهتر است سالهای اولیه تولد خود را در محیط خانه و کنار خانواده سپری کند.
قاسمی تصریح کرد: باید در نظر بگیریم سه سالگی به بعد است که کودک نیاز به اجتماعی شدن و هم بازی داشته و والدین می‌توانند علاوه بر برقراری روابط اجتماعی خوب با فرزندانشان برای تقویت هر چه بیشتر مهارت‌های فردی و اجتماعی آنها را به مهد بفرستند، این جدایی هر چه به هفت سالگی نزدیک تر باشد بهتر بوده و همچنین باید به تدریج و پلکانی اتفاق بیفتند، در واقع والدین بهتر است امور خود را اولویت‌بندی کرده و پرورش فرزند را مهمترین وظیفه بدانند.
