بیش از۴ سال از اجرای گام نخست هدفمندی یارانه ها می گذرد ، طرحی که قرار بود با حذف تدریجی یارانه ها از مواد سوختی، مواد خوراکی، آب، برق و سایر اقلام منابع حاصل از آن صرف یارانه نقدی ، یارانه تولید و درمان شود. بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته، قرار بر این بود که […]
بیش از۴ سال از اجرای گام نخست هدفمندی یارانه ها می گذرد ، طرحی که قرار بود با حذف تدریجی یارانه ها از مواد سوختی، مواد خوراکی، آب، برق و سایر اقلام منابع حاصل از آن صرف یارانه نقدی ، یارانه تولید و درمان شود.
بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته، قرار بر این بود که ۳۰ درصد درآمد ناشی از اجرای قانون به بخش تولید ارایه شود که رقمی معادل ۳۰ هزار میلیارد تومان است، در حالی که از این سهم، تنها ۲ هزار میلیارد تومان، آن هم در قالب وام کم‌بهره ارایه شده است.
حسن روحانی در جریان تبلیغات انتخاباتی خود همیشه بر عدم پرداخت یارانه تولید در دولت دهم انتقاد داشته و اظهار می داشت در اجرای فاز اول هدفمندی تخلف بزرگی که صورت گرفت این بود که ۳۰درصد یارانه تولید به بخش صنعت واگذار نشد که این امر باعث تعطیلی کارخانه های بسیاری گردید وی همچنین اعلام داشت که در صورت پیروزی در انتخابات یارانه تولید را پرداخت خواهد کرد.
هر چند رقم یارانه تولیدبه نصف کاهش یافت ، اما باز هم این میزان با وجود گذشت ۳۰ ماه از سال جاری پرداخت نشده و توپ آن در زمین وزارت صنعت و سازمان مدیریت پاس کاری می‌شود.
از طرفی نوبخت رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور چندی پیش اظهار داشت که وزارت صنعت لیست بنگاه های اقتصادی را به ما نداده است و از طرف دیگر نعمت زاده وزیر صنعت اعلام می داشت هنوز از طرف دولت اعتباری برای یارانه تولید اختصاص نیافته است. این اظهارات و گفته ها در حالی مطرح می شد که به یکباره نعمت زاده وزیر صنعت و معدن و تجارت تولید کنندگان را در شوک فرو برد و گفت: آنچه از افزایش قیمت حامل های انرژی حاصل می شود جوابگوی یارانه های مردم هم نیست و درخواستی برای اختصاص ۳۰ درصد درآمد حاصله به صنعت وجود ندارد.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد، سهم تولید همچنان مشغول دست به دست شدن بین مسئولینی است که شعار حمایت از تولید می‌دهند و به نظر می‌رسد تغییری در روند مورد انتقاد روحانی صورت نگرفته است.
برای پیگیری بیشتر این موضوع باتنی چند از کارفرمایان استان به گفتگو پرداختیم تا آثار غفلت این موضوع از طرف دولت را بررسی کنیم.
حسن علی وردی که یکی از تولید کننده های شهر تبریز است اظهار داشت: الحمدالله تورم مهار شده است ولی رکود شدیدی در بازار حاکم است و ما نمی توانیم با این شرایط به کار خودمان ادامه دهیم و تنها امیدمان به گرفتن وام هست که شاید بتوانیم با خرید دستگاه های جدید به کار خودمان رونق بخشیم ولی خبری از وام نیست و وام های موجود هم با سود کلانی می باشد که عملا باعث می شود ما تا آخر عمرمان به بانک بدهکار باشیم.
علی زمانی یکی دیگر از بنگاه داران خرد اقتصادی است که با ما به گفتگو پرداخت وی اظهار داشت: پس از هدفمندی یارانه ها قرار بود به ما وام بدهند تا بتوانیم زیر بار مشکلات کمرمان نشکند ولی نه در دولت قبل و نه در این دولت یارانه ای به ما تعلق نگرفت و ما در بدترین شرایط به کارمان ادامه دادیم. وی در ادامه گفت: با این حجم عظیم واردات محصولات چینی در کشور ما چگونه باید دوام بیاوریم؟ ای کاش نصف هزینه و زمان مسئولین برای واردات از چین صرف حمایت از تولید کنندگان می شد امری که در صورت غفلت باعث بیکاری جوانانمان خواهد شد.
به هرحال در پایان می شود این گونه نتیجه گرفت که دولت در این زمینه مانند دولت قبل به تولیدکنندگان داخلی توجه خاصی نداشته است و این مردم هستند که در این میان متضرر خواهند شد.
