به گزارش اویاقلیق (بیداری آذربایجان) به نقل از خبرنگار مهر، مدرس کارگاه آموزشی داستان نویسی برگرفته از داستانهای مولانا ظهر جمعه دراین کارگاه آموزشی اظهارداشت:محدود کردن مولانا در چهارچوب شاعری درست نیست و مولوی فراتر از این تعاریف است. سامک مختاری ادامه داد: برای حفظ در فرهنگ اسلامی باهمه عظمتش نظیری هست،برای فردوسی نیز همچنین […]
به گزارش اویاقلیق (بیداری آذربایجان) به نقل از خبرنگار مهر، مدرس کارگاه آموزشی داستان نویسی برگرفته از داستانهای مولانا ظهر جمعه دراین کارگاه آموزشی اظهارداشت:محدود کردن مولانا در چهارچوب شاعری درست نیست و مولوی فراتر از این تعاریف است.
سامک مختاری ادامه داد: برای حفظ در فرهنگ اسلامی باهمه عظمتش نظیری هست،برای فردوسی نیز همچنین اما تنها کسی که بدون آغراق و تایید مطلق شبیهی وجود ندارد جلال الدین مولوی است.
مختاری اظهار کرد: مسئله‌ای که برای مولانا مهم بود دیدن مسائل و نحوه دید مولانا مولانا در مقابل رویدادها است که فضیلت اصلی انسان نیز دیدن است.
وی در ادامه به استنتاج نکات ارزشمند از حکایات بسیار ساده مولوی اشاره کرد و افزود: مولوی یک حکایت بسیار ساده و مختصر را دستاویز می‌کند و از آن حکایت نکاتی پندآموز را استنتاج می‌کند که حکایت شیر و نجبیران در اول حکایت مثنوی مثالی ساده از این استناج‌های وی می‌باشد.
مختاری خاطر نشان کرد: مولوی از نکات معمولی که همه ما می‌شنویم استفاده می‌کند و بانهایت درایت حکایات پندآموزی از این نکات معمولی و روزمره زندگی خلق می‌کند که این امر نیز نشان از هنر شاعر است.
وی در ادمه این کارگاه گفت: دومین ویژگی بارز اشعار مولوی استفاده به جا و هنرمندانه از کلمات عامیانه که در کوچه و بازار استفاده می‌شود که شهریار نیز در این عرصه مهارت بسیار زیادی داشت و به نقل برخی از بزرگان شهریار شاعر تمام وقت است یا در تعریفی دیگر شهریار را آخرین حلقه از زنجیره شاعران عارفانه‌ای مثل فردوسی،ثنایی و عطار می‌دانند و این سلسله به شهریار انتقال شده است.
مختاری افزود: حکایت‌های مثنوی از یک منظر و تقسیم بندی به حالت تقسیم می‌شود اولین دسته داستان‌هایی که همه شخصیت‌های آن انسان‌اند،دسته دوم نیز حکایت‌هایی است که شخصیت‌های آن حیوان‌هابوده و دسته سوم داستان‌ها و حکایاتی هستند که یک طرف انسان‌ها و طرف دیگر حیوانات هستند.
وی گفت: ویژگی بسیار مهم مثنوی تاثیر آن از قرآن است چراکه مولانا مستغرق در قرآن بوده است و ابیات بی‌نظیر مولانا در اشاره به داستانهای قرآنی نشان از حضور ذهن مولانا در قرآن است.
