چکیده هدف تحقیق حاضر، بررسی چرایی استفاده محدود از تحقیق آمیخته در دوره تحصیلات تکمیلی مربوط به حوزه علوم انسانی در دانشگاه محقق اردبیلی بود. برای نیل به این هدف از مطالعه موردی استفاده شد که در ابتدا داده‌های کیفی و سپس براساس یافته‌های آن، داده‌های کمّی نیز گردآوری و تحلیل شدند. جامعه آماری پژوهش، […]
چکیده
هدف تحقیق حاضر، بررسی چرایی استفاده محدود از تحقیق آمیخته در دوره تحصیلات تکمیلی مربوط به حوزه علوم انسانی در دانشگاه محقق اردبیلی بود. برای نیل به این هدف از مطالعه موردی استفاده شد که در ابتدا داده‌های کیفی و سپس براساس یافته‌های آن، داده‌های کمّی نیز گردآوری و تحلیل شدند. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان تحصیلات تکمیلی و اساتید دانشکده علوم انسانی، علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه محقق اردبیلی بود که در بخش کیفی و با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند تعداد هشت نفر تحت مصاحبه قرار گرفتند و از بین جامعه ۹۵ نفری، تعداد ۶۱ نفر در مرحله کمّی به صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی، مصاحبه بدون ساختار بود که از روش بازخورد مشارکت‌کننده برای اعتباریابی آن استفاده شد و در بخش کمّی نیز پرسشنامه محقق‌ساخته بود که ضریب آلفای کرونباخ آن ۰/۹۲ بود. به منظور تحلیل داده‌های کیفی از تحلیل محتوای استقرایی مبتنی بر کدگذاری باز استفاده شد و در بخش کمّی نیز از آزمون تی تک‌نمونه‌ای استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که پیچیده بودن ماهیت طرح تحقیق آمیخته، ناآشنایی محققان به طرح تحقیق آمیخته (عوامل تأثیرگذار درونی)، نیازهای فصلنامه‌ها و ماهیت رشته‌های علمی (عوامل تأثیرگذار بیرونی) از دلایل استفاده محدود از روش آمیخته است. همچنین، یافته‌ها نشان داد که ماهیت رشته‌های علمی بیشترین تأثیر را در استفاده از روش آمیخته دارد.
کلیدواژگان: تحقیق آمیخته؛ نظام آموزش عالی؛ علوم انسانی؛ پژوهش؛ آموزش
نویسندگان:
عادل زاهد بابلان: دانشیار مدیریت آموزشی دانشگاه محقق اردبیلی
مهدی معینی‌کیا: استادیار گروه آموزشی علوم تربیتی دانشگاه محقق اردبیلی
حسن احمدی: دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه محقق اردبیلی
فصلنامه روش شناسی علوم انسانی – دوره ۲۱، شماره ۸۳، تابستان ۱۳۹۴٫
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 
