چکیده امروزه یکی از دغدغههای اندیشمندان علوم تربیتی موضوع گرایش به معنویت و اخلاقمداری دانش آموزان و به تبع آن رفتار مناسب شهروندی است، با توجه به اهمیت موضوع، هدف پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی ارتباط بین رشد اعتقادی و خود پنداره و رفتار شهروندی در دانش آموزان دختر و پسر بود. این یک بررسی […]
چکیده
امروزه یکی از دغدغههای اندیشمندان علوم تربیتی موضوع گرایش به معنویت و اخلاقمداری دانش آموزان و به تبع آن رفتار مناسب شهروندی است، با توجه به اهمیت موضوع، هدف پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی ارتباط بین رشد اعتقادی و خود پنداره و رفتار شهروندی در دانش آموزان دختر و پسر بود. این یک بررسی پیمایشی از نوع توصیفی –همبستگی و مقایسهای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه یک اردبیل به تعداد ۱۵۸۲۴ در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ بودند که به تعداد ۳۸۰ نفر (۱۹۰ دختر و ۱۹۰ پسر) به روش نمونهگیری ساده انتخاب شدند. با حضور در محل تحصیل به پرسشنامه رشد اعتقادی وخود پنداره SCQ و پرسشنامه تربیت شهروندی پاسخ دادند. روایی و پایایی پرسشنامهها در تحقیقات متعدد تأیید شده بود.برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل آماری همبستگی بین متغییر ها و ارتباط آن ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین رشد اعتقادی و متغییر خودپنداره و همچنین رفتار شهروندی ارتباط معناداری وجود دارد و از سوی دیگر این متغییر ها در بین دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادداری وجود دارند.تقویت رشد اعتقادی دانش آموزان مدرسه می تواند به تقویت خود پنداره و رفتار مناسب شهروندی دانش آموزان منجر شود.
کلیدواژگان: خودپنداره؛ رشد اعتقادی؛ رفتار شهروندی؛ گرایش به دین
نویسندگان:
بهناز مهاجران: دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه ارومیه
تقی اکبری: دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه ارومیه
محمد حسنی: دانشیار، دانشگاه ارومیه
میرنجف موسوی: استادیار، دانشگاه ارومیه
مریم سامری: استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه
دو فصلنامه تربیت اسلامی – دوره ۱۲، شماره ۲۴، بهار و تابستان ۱۳۹۶٫