اویاقلیق: شهر تبریز به عنوان مرکز تولیدات صنعتی و کشاورزی در ایران که بیش از ۱۵ درصد تولیدات انواع محصولات کشاورزی و صنعتی را به بازار عرضه میکند، از جایگاه ممتازی برخوردار بوده و این تولیدات را سالیانه به بازارهای داخلی و خارجی عرضه میکند. بسیاری از مردم شهر تبریز در صنعت فعال هستند و […]
اویاقلیق: شهر تبریز به عنوان مرکز تولیدات صنعتی و کشاورزی در ایران که بیش از ۱۵ درصد تولیدات انواع محصولات کشاورزی و صنعتی را به بازار عرضه میکند، از جایگاه ممتازی برخوردار بوده و این تولیدات را سالیانه به بازارهای داخلی و خارجی عرضه میکند.
بسیاری از مردم شهر تبریز در صنعت فعال هستند و اکثر جهانگردان و گردشگران، شهر تبریز را با کفش چرمی، فرش دستبافت، آجیل و تولیدات بومی و … آن میشناسند.
متاسفانه با وجود سابقه و قدمت دیرینه تبریز در امر انواع تولیدات صنعتی – کشاورزی- نساجی – …، صنعت و تجارت تبریز با رکود در تولید و عرضه مواجه هست و نبود تنوع تولیدات، تعرفه بالای مواد اولیه، تداوم ورود کالاهای نامرغوب و واردات بیرویه انواع اجناس خارجی موجب عدم توسعه صنعت تبریز شده است.
متاسفانه عدم حمایت دولت و جلوگیری از ورود کالاهای خارجی همچنین عدم اعطای تسهیلات بانکی با بهره کم برای فعالان و صنعتگران باعث شده تا بازار تبریز به تسخیر کالاهای مارکدار و بدون مارک کشورهای مختلف و حتی داخلی درآید.
این امر موجب شده تا صنعت تبریز جایگاه خود را در بازارهای جهانی از دست داده و کشورهایی همچون هندوستان، ترکیه و چین بازار ایران را به خود اختصاص دهند.
متاسفانه مسؤولان و متولیان صنایع ریشهدار کشورمان، درخواب زمستانی به سر میبرند و زمانی از خواب بلند خواهند شد که کار از کار گذشته و دیگر هیچ جانی در کالبد صنعت تبریز باقی نمانده و در سراشیبی فنا و نابودی قرار گرفته خواهد شد.
بسیاری از صنایع ریشهدار و قدیمی کشورمان مثل فرش دستبافت، کفش، چرم که زمانی مورد استفاده مردم کشورمان و سایر کشورهای جهان بود و به جرأت میتوان گفت که ۵۰ درصد مردم تبریز از آن راه امرار معاش میکردند، هم اکنون در سایه عدم توجه و اقدام موثر و به موقع دولت به ویژه وزارت محترم صنعت، معدن و تجارت و سایر دستگاههای مرتبط این صنایع قدیمی و ریشهدار در آستانه نابودی قرار گرفته و در حال تبدیل شدن به میراث فرهنگی است و اکثر کارگاههای تولیدی فرش دستبافت،کفش و چرم و … نیمه تعطیل فعالیت میکنند و یا تعطیل شدهاند.
با وجود تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری در بها دادن به تولیدات ملی و فراهم کردن بستر لازم برای حمایت و توسعه آنها، عدم فرهنگسازی از سوی دستگاههای مرتبط همچون استانداری و سازمان صنعت، معدن و تجارت در استان و دولت در سطح کلان مبنی بر مصرف تولیدات داخلی و ایجاد شرایط مساعد برای فعالیت تولیدکنندگان داخلی موجب شده تا صنعت استان در وضعیت نامناسبی قرار داشته باشد و هر روز شاهد اخراج بسیاری از کارگران زحمتکش باشیم که این اقدام خود تبعات اجتماعی بسیاری در جامعه به دنبال دارد و موجب شده تا مردم بیشتر به خرید و استفاده از تولیدات خارجی از خود رغبت بیشتری نشان دهند.
متاسفانه جای تاسف در آن است که برخی از سودجویان و فرصتطلبان با بهرهگیری از شرایط موجود بازار و وضعیت اقتصادی مردم برای منفعت زودگذر خود، اقدام به خرید و فروش و قاچاق گسترده اجناس نامرغوب خارجی میکنند، در حالی که سازمان تعریزات حکومتی و بازرسی و سایر نهادهای نظارتی و کنترلی نظیر ستاد مبارزه با قاچاق ارز و کالای کشور و نیروی انتظامی و در رأس همه دولت و مجلس متولیان اصلی مبارزه با این پدیده شوم هستند، شاهد هستیم که این امر امنیت شغلی جامعه را با خطر جدی مواجه ساخته است.
با توجه به مطالب مطروحه دراین مقاله، باید اذعان داشت که وضعیت تولید به نحوی شده که نه تنها بر تعداد کارگاهها و مراکز تولیدی افزوده نشده، بلکه در سایه همین موارد و مشکلاتی که گفته شد، بسیاری از واحدها در حال تعطیلی و گرفتار شدن در گرداب ورشکستی قرار دارند.
متاسفانه واردات بیرویه اجناس خارجی موجب تعطیلی ۷۰ درصدی کارگاههای تولیدی و به تبع آن موجب بیکاری کارگران زحمتکش صنعت استان شده است و متاسفانه برخیها به صورت برنامهریزی شده برای فلج کردن اقتصاد کشور و برای منفعت خود اقدام به واردات اجناس خارجی نامرغوب میکنند.
به راستی برای درمان این وضعیت چه باید کرد؟
جواب این سؤوال این است که تا زمانی که صنعت ما از علم روز دنیا، نیروهای متخصص و امکانات پیشرفته صنعتی و حمایت مسؤولان و توسعه صادرات و ورود مواد اولیه متنوع با قیمت مناسب برخوردار نباشد، از توسعه خبری نخواهد بود.
ختم کلام اینکه باید برای ساخت ماشینآلات پیشرفته و بهرهگیری از تکنولوژی روز دنیا تلاش کرد و تا زمانی که دولت و مردم یاری نکنند، نه تنها مشکلات صنعت حل نخواهد شد بلکه صنایع ما به ورطه فراموشی و نابودی سپرده خواهند شد.