حسن روحانی، رییس جمهور در مراسم راهپیمایی ۲۲ بهمن، سه سال و نیم پس از ورود به پاستور، از بازگرداندن ۱٫۷ میلیارد دلار از دارایی های متعلق به کشور، خبر داد و آن را افتخار دولتش قلمداد کرد. به گزارش صراط، رقمی که روحانی آن را با آب و تاب فراوان در سخنرانی خود مطرح […]
حسن روحانی، رییس جمهور در مراسم راهپیمایی ۲۲ بهمن، سه سال و نیم پس از ورود به پاستور، از بازگرداندن ۱٫۷ میلیارد دلار از دارایی های متعلق به کشور، خبر داد و آن را افتخار دولتش قلمداد کرد.
به گزارش صراط، رقمی که روحانی آن را با آب و تاب فراوان در سخنرانی خود مطرح کرد، در واقع سهمی ناچیز در اقتصاد کشور را تشکیل می دهد.
با یک محاسبه ساده می توان دریافت که این رقم حداکثر کفاف دو مرحله از یارانه نقدی کشور را می دهد نه بیشتر. اگرر رقم یارانه بگیران را حدود ۷۵ میلیون نفر در نظر بگیریم، در هر ماه در مجموع، حدود ۳٫۴ هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت می شود. از طرفی، رقم اعلام شده توسط روحانی یعنی ۱٫۷ میلیارد دلار حتی با نرخ دلار ۴ هزار تومانی معادل ۶٫۸ هزار میلیارد تومان است. یعنی به اندازه یارانه دو ماه کشور نه بیشتر.
شکی نیست که حقوق قانونی کشور که توسط آمریکا و برخی از دیگر کشورهای دنیا به تاراج رفته، باید به کشور بازگردد و این وظیفه بر دوش دولت هاست. با این وجود، دست کم دو موضوع قابل ذکر در مورد اظهارات روحانی وجود دارد. اول اینکه برای بازپس گیری این حقوق چه امتیازاتی داده می شود؟ اگر مانند آنچه در برجام اتفاق افتاده، کل صنعت هسته ای کشور را تحت الشعاع قرار دهد، آیا چنین معامله ای به صرفه است؟
موضوع دوم اما مربوط به آن چیزی است که روحانی دستاورد و افتخار دولتش قلمداد می کند. آیا دستاورد دولت روحانی با آن شعارهای پرطمطراق و دهان پرکن، پس از سه سال و نیم، فقط بازگرداندن مبلغی معادل دو ماه یارانه نقدی کشور است؟!
این چه افتخاری است که رقم نقدی آن حتی از رقم اختلاس شده در صندوق ذخیره فرهنگیان یعنی ۸ هزار میلیارد تومان هم کمتر است؟!
مگر کشور در سال های گذشته، با آن همه تحریم هایی که روحانی مدعی لغو آنهاست در تهیه این ارقام با مشکل مواجه بود؟ و مگر اساس مشکل اصلی کشور و جامعه بازگشت مبلغی معادل دو ماه یارانه بود که حالا تبدیل به افتخار دولت شده است؟
به نظر می رسد در فاصله سه ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری، دولت روحانی به جز همان دستاوردهای ادعایی مانند برجام چیزی برای ارائه ندارد و در این بین، مطرح کردن برخی اعداد دهان پرکن به شکل خام نیز تلاشی در جهت پر کردن سبد خالی دستاوردهای دولت باشد.
