ماجرای گورخواب ها بیش از آنکه شرمساری برای دولت و جریان حامی آن داشته باشد ظاهرا باعث طلبکاری برخی در دولت شده است. در این بین، ورود ناگهانی اصغر فرهادی کارگردانی که شهرتش به خاطر دریافت جایزه آمریکایی اسکار برای فیلمی سیاه نما از ایران است و سال هاست همین راه را ادامه می دهد، […]
ماجرای گورخواب ها بیش از آنکه شرمساری برای دولت و جریان حامی آن داشته باشد ظاهرا باعث طلبکاری برخی در دولت شده است.
در این بین، ورود ناگهانی اصغر فرهادی کارگردانی که شهرتش به خاطر دریافت جایزه آمریکایی اسکار برای فیلمی سیاه نما از ایران است و سال هاست همین راه را ادامه می دهد، اندکی شگفت انگیز است.
اینکه شخصی مانند او بخواهد با سوءاستفاده از این ماجرا، به صورت ، با به کار بردن الفاظ دوپهلو و کنایه آمیزی مانند “این سی و چند سال” کلیت و اساس وجود نظام اسلامی را مقصر این وضعیت قلمداد کند، قطعا قابل قبول نیست.
اما عجیب تر اینکه، حسن روحانی رییس جمهور هم برای ورود به این بحث، نامه همین کارگردان عاشق اسکار را پیش می‌کشد.
اگر فرهادی نگران این وضعیت است و قصد دارد همه مسئولان فعلی و سابق نظام شرمسار آن باشند، آیا بهتر نیست به سهم خود دست کم اندکی در ارائه چهره کشور واقع گرایانه تر عمل کند و مدام فیلم های مطابق با ذائقه دشمنان انقلاب را نسازد؟
هنوز نسل انقلاب و دلسوزان واقعی کشور ریشه کن نشده اند که امثال اصغر فرهادی پرچم حمایت از گورخواب ها و در حالت کلی، مستضعفین و محرومین را به دست بگیرند.
