ماجراهای «تراختـور» و کمیته گدایی …
 ماجراهای «تراختـور» و کمیته گدایی …

اویاقلیق: ناملایمتی و عناد فدراسیون و کمیته هایش با تیم تراختور چیزی نیست که به امروز و دیروز یا چند سال قبل مربوط باشد، آنهایی که قدیمی تر هستند بخوبی یادشان هست که در دهه های گذشته که قهرمانی برای تیمهای شهرستانی تعریف نشده بود و جام ها باید بین تیمهای تهرانی و بخصوص استقلال […]

۰۱۱۴۳۶۱۰اویاقلیق: ناملایمتی و عناد فدراسیون و کمیته هایش با تیم تراختور چیزی نیست که به امروز و دیروز یا چند سال قبل مربوط باشد، آنهایی که قدیمی تر هستند بخوبی یادشان هست که در دهه های گذشته که قهرمانی برای تیمهای شهرستانی تعریف نشده بود و جام ها باید بین تیمهای تهرانی و بخصوص استقلال و پیروزی رد و بدل میشد، در اوایل دهه هفتاد که با ناداوری در فینال جام حذفی جام را از تراختور گرفتند یا در بازی های لیگ سال ۷۲ که آن زمان لیگ آزادگان نام داشت و بازیها در دو گروه برگزار میشد و باز هم با نا داوری اجازه حضور تراختور در فینال را ندادند و تراختور در نهایت سوم شد و… تا میرسیم به دهه هشتاد که موانع بسیاری در بازگشت تراختور به لیگ برتر ایجاد میکردند و وقتی اول میشد باید با تیم دوم بازی میکرد! و وقتی دوم میشد باید با تیم اول بازی میکرد! تا در نهایت با اقتدار تراختور به لیگ برتر بازگشت و بازگشتش اعتبار و هیجان و جذابیت به لیگ مُرده و بی روح و نیمه آماتور کشور که نام حرفه ای را یدک میکشد داد.

این حضور مجدد تراختور که صفحه ای جدید را در تاریخ فوتبال کشور و بخصوص در عرصه باشگاهی ورق زد و هواداران تراختور علاوه بر تزریق شور و هیجان بر پیکر بی رمق فوتبال کشور، با نو آوری، فرهنگ مدرن هواداری را هم پایه ریزی کردند و بدنه هواداری فوتبال کشور را که در اصل “تماشاگر” بود و بدون خلاقیت و هیجان و سبک خاصی، با متُد های مختلف به استانداردهای اروپایی نزدیک کرد.

سخن بسیار هست اما هدف از این نوشته چیز دیگر هست، اینکه وجود کپک زده و منافع عده ای با هرگونه تغییر یا رشد و پیشرفت (در اینجا فوتبال) سر ناسازگاری دارد، اینکه بیشتر سایتها و روزنامه های ورزشی (که از پول بیت المال هم استفاده میکنند) در ظاهر شعار بی طرفی اما در واقع هوادار و حامی منافع تیم یا تیمهای خاص هستند، شعار حرفه ای گری میدهند و خواستار حرکت بسوی حرفه ای شدن فوتبال کشور هستند اما در عمل آگاهانه یا نا آگاهانه در خدمت فوتبال آماتور هستند و خودشان یکی از موانع حرفه ای شدن هستند ، و…

وقتی چنین طرز تفکری بر رسانه های ورزشی حاکم هست و در واقع سلیقه و علاقه و منافع شخصی در اولویت هست، نباید تعجب کرد افرادی در مسئولیتهای کلیدی فوتبال حضور پیدا کنند که آنها هم دنبال منافع شخصی و به بهانه های مختلف تیشه به ریشه فوتبال بزنند.تراختور، پیروزی، استقلال تیمهای پرهوادار هستند و بازیهایشان پرتماشاگر هست. تیمهای اصفهانی میانگین حضور تماشاگرانشان در بازیها کمتر از ۵۰۰ نفر هست بقیه تیمها هم یا هوادار ندارند و یا بازیهایشان تماشاگر آنچنانی ندارد. یکی از فاکتورها در واقع از مهم ترین فاکتورهای حرفه ای شدن وجود تیمهای پر هوادار هست. پیروزی و استقلال که تکلیفش مشخص هست و در بالا اشاره کردیم که مورد حمایت ویژه هستند. اما برگردیم به شعار حرفه ای شدن و سنگ اندازی در مسیر رشد تیمهای پرهوادار و در راس اش “تراختور” که وجودشان لازمه حرفه ای و هیجان انگیز و جذاب شدن فوتبال در کشور هست.

“تراختور” اما شده منبع درآمد فدراسیونی که باند اصفهان در آن خیمه زده و با بی کفایتی تمام عاجز از درآمدزایی، همین ها که از شهری آمده اند که خیلی وقت هست همینطور در بخش های مختلف بودجه های دولتی به آنجا سرازیر میشود و در دفتر تیمهای فوتبالشان هم همیشه یک گاوصندوق پر پول قرار دارد و آشکار و نهان هزینه میکنند و بعد بعنوان مدیران نمونه و کاربلد به خودشان لوح تقدیر میدهند! باور نکن، اما هر اتفاقی هم آنجا افتاد قطعا “خودجوش س”.

بالاخره این شرایط که نمیتواند ادامه پیدا کند یک جایی باید به این وضع پایان داد
-اگر کمیته انضباطی هدفش از این جریمه ها صرفا تامین بودجه فدراسیون هست به باشگاه تراختور اطلاع دهد هر فصل بودجه ای کنار بگذارد و به کمیته گدایی بپردازد تا در طول فصل شرش از سر باشگاه تراختور کم شود.
– اگر مشکلشان با تیم پرهوادار “تراختور” هست و ناداوری ها کفایت نمیکند و باید کمیته انضباطی هم وارد عمل شود برای سنگ اندازی در مسیر تراختور و هوادار را در استادیوم تبدیل به تماشاگر کنند و آن تماشاگر را هم با تضییع حق تیم با ناداوری ها از استادیوم فراری دهند، اعلام کنند تا تراختور که از حضور در لیگ بی اعتباری که بجز ضرر از حضور در آن چیزی دیگری عاید اش نمیشود و سودش را دیگران که یک موردش همین کمیته انضباطی هست میبرند، کناره گیری کند، لیگهای حرفه ای و معتبر کشور های همسایه حسرت تیمی مثل تراختور و هوادارانش را دارند و حضور تراختور در آن لیگها هم از نظر مادی و معنوی کاملا بنفعش هست. آنوقت در لیگ داخلی که اعتبارش وجود همین هواداران هست و یک لیگ کاملا ورشکسته که هیچ خروجی هم ندارد، “تراختور” با حضورش به آن رونق دهد و حقش با ناداوری ها ضایع شود در مقابل آماج جریمه های پی در پی هم قرار بگیرد؟!

اگر دنبال حرفه ای شدن و هیجان و جذابیت در لیگ هستیم که در نهایت همه از آن منتفع میشوند باید به رشد تیمهای پرهوادار کمک شود نه به هر نحوی عده ای یا هر مسئول یا نامسئول به بهانه های واهی و منافع خُرد دنبال ضربه زدن به تیمهای پرهوادار باشند.

در پایان هم نکته ای یادآوری کنیم به تراختورچی ها که معمولا از این قاعده پیروی کردیم، کسی که برایمان قابل احترام هست، مربی، بازیکن، یا هر شخصی که قبلا در تیم بوده و الان نیست در صورت مواجهه اگر لایق تشویق و احترام بود مورد احترام قرار گرفته و در غیر اینصورت با بی اعتنایی مواجه شده، همیشه باید از این قاعده پیروی شود کسی که لایق احترام هست احترام و در غیر اینصورت بی اعتنایی و بی توجهی.
در مورد داور هم باید چنین قاعده ای در پیش گرفته شود، درست هست که تراختور ضربه های زیادی از داوری خورده و قهرمانی ها با همین ناداوری ها از دست داده ایم و در نهایت پیگیری هم نشده است، ولی اعتراض به داور هم حین بازی چیزی را درست نکرده است و صرفا بهانه ای شده در دست کمیته گدایی برای جریمه، و رئیس جدید دپارتمان داوری هم عنوان کرده اشتباهات داوران پیگیری خواهد شد. پس لازم هست در فرهنگ هواداری تراختور این مسئله مورد توجه قرار بگیرد و دستگاه “شرف سنج” کنار گذاشته شود و کاری به میزان شرف و “بیشرف” و”با شرف” بودن کسی نداشته باشیم و فقط تیم حمایت شود. با نبود این بهانه ها ببینیم بالاخره بساط گدایی کمیته گدایی از شهر بدون گدا جمع میشود یا نه.

یادداشت از : رضا ارشاد