چرا «امید» اصلاح‌طلبان باز هم آب رفت؟/ مجلس دهم واقعا چند اصلاح‌طلب دارد؟
چرا «امید» اصلاح‌طلبان باز هم آب رفت؟/ مجلس دهم واقعا چند اصلاح‌طلب دارد؟

تشکیل فراکسیون امید با تنها ۷۰ نماینده، که به انتخاب محمدرضا عارف تنها کاندیدای ریاست آن منتهی شد، امید اصلاح طلبان در مورد این فراکسیون را کاملا ناامید کرده است. اصلاح طلبان که با لیست امید در انتخابات مجلس شرکت کرده و خود را پیروز انتخابات می دانستند، در اولین قدرتنمایی، فراکسیون امید را قبل […]

تشکیل فراکسیون امید با تنها ۷۰ نماینده، که به انتخاب محمدرضا عارف تنها کاندیدای ریاست آن منتهی شد، امید اصلاح طلبان در مورد این فراکسیون را کاملا ناامید کرده است.

اصلاح طلبان که با لیست امید در انتخابات مجلس شرکت کرده و خود را پیروز انتخابات می دانستند، در اولین قدرتنمایی، فراکسیون امید را قبل از برگزاری جلسات رسمی مجلس دهم، تشکیل دادند و حتی مدعی شدند ۱۶۸ نفر در انجلسه شرکت کرده اند.

آمار و ارقام اصلاح طلبان به گونه ای بود که آنها حتی ریاست مجلس را هم مال خود می دانستند؛ اما عارف در جلسه رای گیری فقط ۱۰۳ رای آورد. پس از این اتفاق، بسیاری از اصلاح طلبان سایر اعضای فراکسیون امید را که به عارف رای نداده بودند، مورد سرزنش قرار دادند.

با این حال، تحلیلگران اصلی این جریان، اصلاح طلبان واقعی راه یافته به مجلس دهم را همان ۱۰۳ نفر دانسته و به آن افتخار می کردند و طوری وانمود کردند که با همین تعداد نماینده می توان اهداف(؟!) اصلاح طلبان را محقق ساخت.

شکست اصلاح طلبان در تصاحب اکثریت کرسی های هیات رییسه و متعاقب آن ریاست کمیسیون های مجلس هم تحلیلگران این جریان را اگرچه ناامید کرد اما آنها بر همان مواضع پیشین تاکید کردند.

با این وجود، جلسه مهم فراکسیون امید که برای انتخاب رییس آن تشکیل شده بود تنها ۷۰ نماینده را به خود دید تا معلوم شود امید اصلاح طلبان همچنان در حال آب رفتن است!

در این شرایط، به جز عارف، کسی هم نامزد ریاست فراکسیون نشد تا سرانجام نامزد شکست خورده اصلاح طلبان برای ریاست پارلمان در یک رای گیری بدون رقیب رنگ پیروزی را ببیند! گرچه آب رفتن تدریجی تعداد اعضای فراکسیون نشان می دهد اساس نمایندگان زیادی مایل به ریاست این فراکسیون در حال افول نیستند.

اکنون و با گذشت چند ماه از انتخابات مجلس دهم مشخص شده است که حمایت اصلاح طلبان از برخی کاندیداهای مستقل و یا اصولگرا که زمینه رای آوری بالایی داشتند، به معنای پیروزی آنها در انتخابات نیست و این واقعیتی است که هنوز بسیاری از تحلیلگران این جریان نپذیرفته اند.

در واقع نوع پیروزی ادعایی اصلاح طلبان در بسیاری از حوزه ها، به این صورت بود که آنها کاندیداهایی را که زمینه پیروزی داشتند شناسایی می کردند و سپس پشت آنها قرار می گرفتند؛ در این میان حتی اگر کاندیدای مذکور یک اصولگرای شناخته شده هم بود، باز هم اصلاح طلبان رای آوری او را به نام خود ثبت می کردند! اکنون نتیجه این سیاست اصلاح طلبان بیش از پیش مشخص شده است.