تبریز و آذربایجان در دهه هفتاد یکی از قطبهای اصلی فوتبال کشور بود . ماشین سازی ، تراکتورسازی و شهرداری تیمهایی بودند که شاکله اصلی تیم ملی آن زمان کشور را تشکیل می دادند . به قول رسول خطیبی ، ” اکثرا در تمرینات تیم ملی به زبان ترکی صحبت می کردیم ” . این […]

تبریز و آذربایجان در دهه هفتاد یکی از قطبهای اصلی فوتبال کشور بود . ماشین سازی ، تراکتورسازی و شهرداری تیمهایی بودند که شاکله اصلی تیم ملی آن زمان کشور را تشکیل می دادند . به قول رسول خطیبی ، ” اکثرا در تمرینات تیم ملی به زبان ترکی صحبت می کردیم ” . این امر مؤید آنست که هر زمان فوتبال تبریز رو به رشد بوده و استعدادهای آن شکوفا شده اند ، تیم ملی هم از این امر بهره برده است . بازیکنانی مثل علی دایی ، کریم باقری ، رسول خطیبی ، اسماعیل هلالی ، برادران دین محمدی ، استاد اسدی و… محصول همین رشد فوتبال در تبریز آذربایجان بوده اند .
اکنون که پس از ۲۰ سال دوباره ماشین سازی تبریز با حمایت هواداران پرشور آذربایجانی به سطح اول فوتبال کشور بازگشته است ، نیازمند همکاری و همیاری تمامی هواداران تیمها ، فارغ از رنگ و اسم باشگاهها هستیم . تا دوباره شکوه فوتبال تبریز و آذربایجان را در تیم ملی احیا کرده و به دنبال اعاده حق خود در تیم ملی باشیم .
آری درست است که ماشین سازی شناسنامه فوتبال تبریز و قدیمی ترین باشگاه شمالغرب کشور است ، ولی نمی توان بر شکوه و عظمت تیراختور در سالهای اخیر ، و امکانات و تجهیزات اولین باشگاه خصوصی کشور یعنی گسترش فولاد چشم فرو بست .
همانطور که برای قهرمانی تیراختور و ابقای گسترش فولاد در لیگ سر و دست شکسته ایم ، برای لیگ برتری شدن ماشین سازی هم خون دلها خورده ایم . شایسته نیست با دامن زدن به شایعات و تفرقه افکنی عده ای مغرض کلیه زحمات این سالها را به باد بدهیم و مثل بعضی از دربیهای دیگر چوب حراج بر آبروی چندساله شهر و آذربایجان بزنیم .
باشگاههای تهرانی از حضور در جهنم تبریز می ترسند . آنها نه تنها از تیراختور، بلکه از گسترش فولاد یعنی تیم دوم تبریز در فصل قبل نیز ترسیدند، و برای حضورشان در تبریز شرط و شروط گذاشتند! آنها از ماشین سازی نیز خواهند ترسید ، از هوادارانش ، از حمایتهای پرشور تبریز و آذربایجانیها می ترسند . سالیان سال است که هیچ قهرمانی در لیگ ندارند، لذا در پی جنگ روانی در تبریز و دیگر شهرها هستند .
آنها اگر سال ۸۹ یک بار به تبریز می آمدند ، امسال باید ۳ بار بیایند . ۳ بار حضور آنها در تبریز یعنی (( ۹ )) امتیاز . حالا بماند هزینه های ایاب و ذهاب و غیره . ۹ امتیازی که مطمئنا نقش تعیین کننده ای در قهرمانی و حتی کسب سهمیه آسیا دارد .
حال چرا باید این ۹ امتیاز را به سادگی در اختیار تهرانیها یا اصفهانیها یا اهوازیها قرار بدهیم ؟ آنها می خواهند هواداران فوتبال در تبریز دو دسته نه ، بلکه سه دسته بشود تا براحتی از جهنم تبریز فرار کنند . آنها می خواهند که هواداران ماشین و گسترش برای حمایت از تیراختور به استادیوم نیایند ، و بالعکس .
شایسته است که همچون گذشته ، شعار همیشگی مان یعنی ( آذربایجان تیملری ، فرق ائله مز رنگلری ) در تمامی دیدارها و مخصوصا در دربیهای تبریز سرداده شود و فارغ از هر گونه تعصب تیمی و رنگ و اسم باشگاه ، تنها به حضور در استادیوم و تشویق تیم های تبریز و آذربایجان اهتمام ورزیم . باشد که به قطب اصلی فوتبال کشور تبدیل شویم . و فرهنگ صحیح هواداری از تیمهای شهرمان را اشاعه داده و خط بطلانی بر تمامی تعصبات کور و پوچ تفرقه انگیز بکشیم .

یاشاسین آذربایجان ، یاشاسین تبریز

یاشاسین تیراختور ، یاشاسین ماشین ، یاشاسین گسترش فولاد

جمعی از هوادارن ماشین سازی تبریز