حمایت جمهوری اسلامی ایران از بشار اسد در سال های بحرانی سوریه، گاهی در داخل کشور نیز با برخی انتقادات مواجه شده است. به گزارش  صراط، این انتقادات، در برخی موارد کاملا هدفمند و هدایت شده به سمتی برده می شود که به تدریج افکار عمومی را از “سیاست حمایت از اسد” متنفر کند. با […]

حمایت جمهوری اسلامی ایران از بشار اسد در سال های بحرانی سوریه، گاهی در داخل کشور نیز با برخی انتقادات مواجه شده است.

به گزارش  صراط، این انتقادات، در برخی موارد کاملا هدفمند و هدایت شده به سمتی برده می شود که به تدریج افکار عمومی را از “سیاست حمایت از اسد” متنفر کند.

با این وجود، این هدف معاندان جمهوری اسلامی و برخی ناآگاهان در داخل محقق نشده است و افکار عمومی همچنان حامی این سیاست راهبردی کشور است. گذشته از این موضوع، می توان نشان داد که سیاست حمایت از بشار اسد با چند دلیل ساده، راهبردی منطقی است.

اولا بشار اسد هم پیمان منطقه ای ایران و دولت تحت رهبری او یکی از ارکان اصلی محور مقاومت در مقابل رژیم صهیونیستی به شمار می رود.

در ثانی، حمایت ایران از بشار اسد، همواره بر سیاست اصولی “رای مردم” استوار شده؛ به این معنا که رای مردم سوریه برای سرنوشت این کشور تعیین کننده خواهد بود و انتخابات گذشته نیز نشان داد که افکار عمومی مردم سوریه حامی اسد است.

دلیل سوم، توجه به این نکته و یافتن پاسخ این سوال است که اگر بشار اسد برود چه راه هایی پیش روی سوریه قرار خواهد گرفت؟ مسلما اولین نتیجه رفتن بشار اسد ناامن تر شدن سوریه است. زیرا مخالفان او جبهه متحدی برای تشکیل یک حکومت ندارند و سوریه بدون اسد به یک میدان جنگ برای قدرت گرفتن گروه های کوچک تر تبدیل خواهد شد.

از طرف دیگر، رفتن اسد، احتمالا اوضاع را به سمت شکل گیری یک دولت نامنسجم و ناپایدار تکفیری و افراطی فراهم خواهد کرد. گذشته از این دلایل، غرب به دنبال کنار زدن بشار اسد از قدرت با اهرم زور است در حالی که سیاست منطقی تر، حضور بشار اسد در روند سیاسی آینده سوریه و سپردن سرنوشت این کشور به دست مردم آن است.

به طور خلاصه حمایت ایران از بشار اسد روشی برای جلوگیری از ناامن تر شدن سوریه و کل منطقه، و در واقع حمایت از رای مردم سوریه به شمار می رود که امری منطقی به نظر می رسد.